Pagina's

votre langue/your language:

31 mei 2011

Kip of Ei ?

Iedereen kent wel het dilemma van de Kip en het Ei: welke van de twee was er nu als eerste? Het antwoord hierop is nooit te geven, omdat je in een kringetje blijft ronddraaien.

Zo is het ook gesteld met ons Certificat d'Urbanisme, kortweg CU. Dit document - veelal gebruikelijk bij een franse huisaankoop - was door de verkoper (de Conseil Général, kortweg: CG) bij onze gemeente aangevraagd en toegevoegd aan de koopakte. Het is een bewijs van de juridische haalbaarheid - binnen het bestemmingsplan van de gemeente - van projecten die je op je terrein wilt realiseren. In ons geval: een aantal gîtes plaatsen om als vakantiehuisjes te verhuren, en het huidige CU geeft ons nu (nog) garantie om ze te bouwen. Wèl eerst na afgifte van een geldige bouwvergunning die dan nog apart moet worden aangevraagd, maar als het CU de haalbaarheid garandeert, dan mag de vergunning eigenlijk geen probleem zijn. Afgelopen maand hadden wij al een aanvraag voor een bouwvergunning ingediend (Deel (7)) maar deze is alleen voor het creëren van chambres d'hôtes in de schuur, dus voor de gîtes moeten we er later ook nog één aanvragen (nee, nee, ècht geen bureaucratie...!).

Nu is het huidige CU echter maar 18 maanden geldig en die van ons loopt - als gevolg van het zeer langdurige aankoopproces - al dit jaar in juli af. Zaak dus om een verlenging aan te vragen en dat deden we keurig op tijd. Tot onze grote verrassing deelde de burgemeester ons mee dat wij geen verlenging konden krijgen (iets waar we wettelijk gezien wèl recht op hebben) omdat de verkoper dit document destijds had gedeponeerd. Nu wordt een dergelijk CU niet op naam uitgegeven en kan elke janboeren..geïnteresseerde zo'n document aanvragen, maar dat leek hier ineens van geen enkel belang. Onze adviseur, die al 25 jaar CU's voor zijn cliënten regelt, was dan ook verbijsterd, want dit had hij nog nooit meegemaakt. Hij vroeg meteen bij de CG of zij zo vriendelijk wilden zijn om het document voor ons te verlengen, maar.... die gaven ons botweg te verstaan dat zij geen eigenaar meer waren en dus geen enkel belang hadden om de aanvraag te doen.
Ergo: wij als eigenaren kunnen de verlenging niet aanvragen omdat we het destijds niet hebben gedeponeerd, en de CG die dat destijds wèl deed, kan (lees: wil) niet meer vragen om verlenging omdat ze geen eigenaar meer zijn. Een onmiskenbaar gevalletje van De Kip en Het Ei dus, en zo is het kringetje weer rond.

Het deugt duidelijk van geen kant, maar klagen helpt niet, ook niet in Frankrijk, en dus, als we dit kringetje willen doorbreken, zit er niks anders op dan een nieuw CU te deponeren tegen fikse betaling - dàt wèl natuurlijk - (verlengen was gratis) en nu maar hopen dat 'ie niet wordt afgewezen.

En... om nu het verhaal kompleet te maken, hebben we vorige week wèl de bouwvergunning voor het maken van de chambres d'hôtes van diezelfde burgemeester binnengekregen! En dat al heel rapide binnen één maand, terwijl ze voor de procedure gewoonlijk twee maanden aanhouden.



28 mei 2011

Belevenissen van een Frankrijkpionier (11): Tijdmachine op zolder

Omdat het tijdens zijn vorige verblijf in Valette vaak te heet was om buiten te werken, besloot László om de zolder van het woonhuis grondig schoon te gaan maken, en dat was wel nodig ook:


Bij het oplopen van de trap krijg je
al het gevoel een andere tijd
binnen te stappen, wat nog wordt...

...versterkt door een paar diffuse zonnestralen uit het dakvenster,
hier niet meer dan een glaspan.

Al gauw wordt de omvang van deze schoonmaakklus pijnlijk duidelijk,
en hebben...


...de laatste feitelijke bewoners flinke hoeveelheden van hun stille getuigen achtergelaten (shit! wat een rotzooi...).


Een kleine impressie van de hoeveelheid prullaria (bij ons beter bekend als 'pleuralia'..) die Las aantrof en die - zo lijkt het wel - in heel Frankrijk vaak tot het 'standaard-opleverpakket' behoort wanneer een traditionele plattelandswoning in andere handen overgaat:
t.e.a.b: schoolschriften uit de 50's, een lichtblauwe emaille ondersteek, doosje Lourdes, fraaie kroonluchter, vòl pak rattengif, autoposter en een nogal groot uitgevallen theezeefje.
Iemand toevallig interesse...?


En hoewel de oerstevige dakbalken er nog prima uitzien en dus een hele geruststelling zijn, ...
...er zelfs iets is dat lijkt op een kapstok
wat doet vermoeden
dat hier ooit
leven moet zijn geweest...
...hebben de lage ramen toch wel iets
méér nodig dan alleen maar een nieuw gordijntje...!
Iets om aan te denken als je weer eens je hoofd stoot aan een te laag deurtje in dat leuke authentieke franse vakantiehuisje...


De imposante trapopgang
vanaf de begane grond,
evenals de...

...authentieke trap naar het
'achterhuis van Anne Frank' :
ze zullen allebei nog wel een keer
het loodje leggen.

Ach, alleen even een klein beetje aanvegen, ...

...dan later ook nog een paar vooroorlogse leidinkjes vervangen...


...en nog voordat het stof is opgetrokken, lijkt het al héél wat...

...zodat er zelfs eventjes kan worden uitgerust op het antieke meubilair.





 Maar...

als László alle Jan des Bouvrie interieurstukken dan tenslotte bij elkaar heeft gezet...

(voer voor weer een hartjesdag!)



 lijkt deze opstelling
- na een beetje fotoshoppen -
toch ineens griezelig veel
op een scène uit
'14-'18 ! 


En als hij dan ook nog een lijk aantreft, dat destijds als een rat in de val moet hebben gezeten en zo niet kon ontkomen aan zijn vijanden...

...wordt het toch wel hoog tijd om weer terug te keren naar het lager gelegen heden;

slechts een paar treden...
terug naar 2011...!




("Hallóóó, waar is mijn vriend Jack ???")







24 mei 2011

Belevenissen van een Frankrijkpionier (10): Tuinierplezier

Eergisteren is László weer voor twee weken naar Frankrijk vertrokken om verder te werken aan ons huis in Valette. Omdat hij zich ook een slag in de rondte verbouwt aan ons huis in Almere om deze zo goed mogelijk verkoopklaar te maken, schiet het er soms bij in om zijn verhalen te blogposten. Dus neem ik nu voor hem de honneurs waar; dit keer gaat het over tuinieren.

Op de dagen dat het buiten met de warmte enigszins uit te houden was, lukte het om het voorplaatsje van ons franse huis eens goed onderhanden te nemen. In al die jaren van leegstand was deze flink overwoekerd en met een dikke laag van grond, gras, stenen, onkruid en ander ongeregeld centimeters hoger gegroeid. De foto's vertellen het verhaal:

De verwilderde voorplaats moest grondig worden afgegraven...

...wat ook veel puin en
stenen opleverde...

...dat kruiwagen na kruiwagen 
moest worden afgevoerd...

...en met inzet van een arsenaal
aan tuingereedschappen... 

...lukte het mijn Hendrik-Jan
de Tuinman...

...om deel na deel schoon en
opgeruimd te krijgen.

Nadat hij met de bosmaaier de boel platgemaaid had, ontdekte Las
een opening...

onderin de muur van de cour, dat tot zijn verrassing een put bleek te zijn...

...maar de verrassing werd nóg groter toen hij in de put een kluwen hazelwormen vond! Dit zijn geen slangen, maar pootloze hagedissen, volkomen ongevaarlijk en zelfs zeer nuttige slakkenopruimers, ook al schrikken ze wel af met hun pakweg 40cm...
Met de schoffel verhuisde hij ze naar veiliger gebied in de vrije natuur waar ze snel het 'hazel'pad kozen, waarna hij ongestoord zijn werk kon afmaken.
Dit ziet er toch al stukken beter uit, nietwaar?

Een goed recept om snel af te vallen: je neemt een verweerde tuinmuur, 28 graden in de zon (let op: géén wolken!),
een staalborstel en...

...na een paar uur is de muur flink opgeknapt en...
jijzelf flink afgeknapt!

Een sterk 'staaltje' van noeste arbeid...

Vervolgens was de zwaar overwoekerde cour aan de beurt.
In vroeger tijden werden hier de varkens bijeengedreven (en zo), maar zo te zien was dat al heel lang niet meer gebeurd.

Na uren van inhakken (en schelden) op de meterslange takken van oneindige hoeveelheden venijnige braamstruiken, kwam voor mijn prins tot zijn verrassing niet doornroosje, maar een
mooie natuurstenen vloer tevoorschijn (gelukkig!)...

...en bleek de regenpijp nòkvol te zitten met troep en dode, maar zelfs ook een aantal lévende salamanders...

...die, omdat ze zeer schichtig zijn, moeilijk zijn te fotograferen,
maar na een aantal pogingen lukte het dan toch een keer. 


De kleine steenbreekvarentjes en het mos liet hij met rust, wat een mooi stilleven samen met een gevonden zinken emmertje opleverde...

...en kon hij zeer tevreden vanuit zijn slaapkamerraam het resultaat vastleggen. Achterin, naast het 'eucalypta'schuurtje is zijn zg. WiFi-plaatsje (met stoel) te zien; anders gezegd: hier heeft hij vooralsnog de beste telefoonverbinding!

De cour met zijn dikke muren en het voorplaatsje vóór...
...en ná al het zwoegen.

De bloeiende engelse geraniums (links) mochten blijven staan en onder het witte gronddeksel zit een nieuw geplaatste wateraansluiting met hoofdkraan. Zodra Las de leidingen naar het huis heeft gelegd, komt het waterbedrijf hem opendraaien. 


Ook aan de andere kant van de tuinmuur moest natuurlijk nog wat worden afgegraven, waarna een enkel strookje gras het geheel netjes markeerde...

...en struikelde mijn onstuitbare held ook nog naar de overkant...

...om tenslotte even een nieuwe oprit voor de garage te schoffelen!



  

22 mei 2011

Belevenissen van een Frankrijkpionier (9): Foto's van ons domein


Mede op veler verzoek heb ik dit keer flink wat foto's van ons domein genomen. Een aantal daarvan maakte ik ook geschikt om aan elkaar te plakken zodat de aaneengeschakelde hoofdgebouwen in één keer in bovenstaande compilatie te zien zijn. Van links naar rechts: ons toekomstige woonhuis, de schuur en toekomstig gastenverblijf, en daarnaast de hangar. Tussen het woonhuis en de schuur bevinden zich (haaks) ook nog twee kleine varkensstallen en een evenzo kleine schuur (daar waar de boom ertussendoor piept) en helemaal rechts is nog een stukje van het écuriehuis te zien dat even verderop op het land staat (zie ook aparte foto's hieronder).
De foto hiernaast is vanaf de lager gelegen oprit van het gehucht genomen; vooraan het woonhuis met aan twee kanten een aanbouw. Ook zichtbaar is het hierbij behorend terrein wat ook nog een grote klus gaat worden. Dit moet nl. straks in (terras)delen worden opgehoogd (iemand toevallig een graafmachientje te leen???) om zo plaats te kunnen maken voor twee grote septic tanks met uitvloeivelden - in Frankrijk zijn hiervoor zeer geavanceerde en milieuvriendelijke systemen te koop - aangezien onze gemeente niet voorziet in aansluiting op een openbare riolering. Simpelweg omdat die er niet is, zoals bij zoveel plattelands-gemeenten. De benodigde aanvraag (ook dit wordt weer een pak papier in tig-voud met tekeningen van alle kanten...) ga ik de volgende keer indienen bij de SPANC; de franse autoriteit die in elke gemeente erop moet toezien dat alle franse huizen uiterlijk eind 2012 op de wettelijk voorgeschreven sanitaire voorzieningen zijn aangesloten. Oude septic tanks, die zonder zuiveringsfilters in de natuur lozen, en middeleeuwse beerputten zijn dan eindelijk (anno 2012..!) passé.



Vooraanzicht van het nog
te restaureren écuriehuis,

en linker-zijaanzicht,


hier de aanbouw aan de rechterkant met z'n reeds gerestaureerde dak,
en dit keer in perspectief, met op de achtergrond de hangar en de schuur.



Dit is het vooraanzicht van ons woonhuis. Destijds bij ons allereerste bezoek in juni 2009 nog 'weelderig' overwoekerd met metershoog onkruid en braamstruiken, heel veel braamstruiken...
...en hier met een intussen helemaal schoongemaakt terras en natuurstenen cour (links) voor de varkensstallen. Over deze schoonmaakklus -en welke verrassingen ik tegenkwam- later nog een apart bericht, uiteraard weer met foto's.

...En ja Ange, je ziet het goed hoor, jouw schommelbank is al aan zijn nieuwe leven begonnen, voorlopig steunend op de twee blokken natuursteen die ik eerder van de overkant had weggehaald (zie deel (6)). Hij schommelt dus nog niet, maar zit al wel heerlijk! Nog eens bedankt voor je zeer gewaardeerde donatie.


Dit is een uitzicht over ons terrein vanaf het écuriehuis gezien. Hier zal later ook een aantal gîtes (chalets van hout en natuursteen) moeten verrijzen. De gebouwen links op de foto zijn van de buurman-boer: een leegstaand huis (rechts), een grote hangar voor de opslag van hooi e.d. (midden), en helemaal links het afgebrande huis dat we van hem kompleet mogen slopen voor de bouwmaterialen. Dit kan straks nog flink wat eiken balken, dakpannen en natuurstenen opleveren voor de diverse restauratieprojecten. Wie zin heeft om eens een 'sloop'vakantie te houden, mag zich graag aanmelden...

En nog een paar situatiefoto's:
Voorkant van het huis met aanbouw en erachter de stallen en het dak van de schuur.

Hier zijn de stallen goed te zien met rechts een stukje van de cour.


Hier de gevel van de schuur. Rechts achterin staat ons 'eucalypta'schuurtje, zo genoemd omdat haar bezem er werkelijk nog ligt; alleen haar zwarte kat lijkt te zijn veranderd in een witte, maar over dit raadsel ook later nog een berichtje.
De staldeuren en -poort van de schuur zullen worden vervangen door glaspuien voor de toegang naar de nog te bouwen gastenkamers. Links de grote hangar. Het stroompje op de weg was de al eerder beschreven 'aderlating' van het waterleidingbedrijf.
Doorkijkje vanaf de garage (links)
naar het écuriehuis, met rechts weer een deel van de stalletjes.

Uitzicht vanaf ons voorplaatsje; links een leegstaande 'cottage' van buurman-boer en rechts het eerdergenoemde afgebrande huis.


Zo, dit was het van mijn kant weer even, ik ga me nu voorbereiden om morgenvroeg opnieuw voor twee weken af te reizen naar Frankrijk, de nog beloofde berichten zullen jullie de komende tijd van Leontine krijgen; ik zeg dus

à la prochaine [tot de volgende keer] !