Pagina's

votre langue/your language:

9 september 2011

Hakken en Breken (3)

Nu de zomer zo'n beetje ten einde loopt, showen de Nederlandse weermannen en -vrouwen op tv graag hun statistieken van een dit jaar toch wel erg verrégend seizoen met tegenvallende temperaturen.

Zo niet in Valette. De laatste werkweken in augustus kenmerkten zich dáár vooral door gemiddelde temperaturen van 35 graden in de schaduw en op sommige dagen zelfs meer dan 50 graden in de zon!


Dus, wat doe je dan?

Juist.

Je gaat HAKKEN, ...
BREKEN, BIKKEN ....
en SLEPEN,
SJORREN ...
en SJOUWEN ...


... dat het een lieve lust is! 
Hoe dat er dan uit ziet? Nou, kijk maar:
 

Om al het resterende asfalt op de voorplaats te kunnen verwijderen...








... pak je weer eerst alle

gereedschappen ter hand ...

... zó dus ...



..waarna je de brokstukken "gewoon even" aan de kant zet...


... en je en passant "een paar kleine dwarszittende kiezeltjes uit je schoenzolen peutert" (...)

En nu je toch lekker op dreef bent, ga je maar meteen verder ...


... met de vervallen schuur aan de overkant
die je van buurman boer mag afbreken ...


... en begin je de kolossale chaînes d'angle [hoekstenen] van om-en-nabij zo'n 100kg(!) per stuk,
aan de linkerkant zachtjes los te "tikken" ...

... die, als ze met veel geraas naar beneden zijn gedonderd, mooi ...


... voor het oprapen liggen ...


... èn mooi in het gelid staan
nadat je jezelf èn je brouette [kruiwagentje] flink hebt afgebeuld, en nou ja, dan slepen je armen wel een beetje over de grond en voel je je ongeveer ...

... zó, dus ...!!
 


Vervolgens ga je ze ook nog
een beetje netjes
in vorm bikken, ...



... draadje spannen, ...
 

... en na 3 uur lang passen en meten, optillen, neerleggen, grond afgraven en weer een beetje opvullen


en héél véél liters water later ...
voilá! is de eerste steen gelegd ... 

... en 5 uur later zelfs drie, van wat een randafwerking moet worden voor de nieuwe voorplaats. In het midden wordt het een tegelpad dat voorkòmt dat je steeds met al je zware karren en verhuisspullen vast komt te zitten, en aan beide zijkanten werk je het af met een laag grind ...
... en dat komt er straks ongeveer uit te zien ...
Gèk-ken-wèrk!

om dit alles in je eentje voor elkaar te krijgen,
maar wel hárdstikke mooi!

Goed, dan ga je op het heetst van de dag toch maar even binnen verder met wat kleine klusjes:



Het laatste stukje tussenmuur in de bijkeuken weet je met een paar wèlgemikte meppen ...

... ook naar de eeuwige puinvelden te jagen ... 



... en ál dat puin begint,
kruiwagen na kruiwagen, ...
... achter het huis al aardig op een voetpad te lijken.

Daarna begin je aan het meer serieuze werk:


In de keuken slinger je de pikhouweel in de trapkastmuur
en deze maakt ...

... van een klein gaatje ... 

... steeds grotere gaten ...


... vergezeld van weer een hoop stofwolken, ...


... en wanneer het stof dan is opgetrokken ...


... is goed te zien hoe het interieur van de kast was opgebouwd ...


plastic & plankjes:
ècht design anno 0 !

 
Zo hangt de kastdeur nog in z'n sponning ...

 
... en hòpla ... zo is 'tie wèg.


Wat overblijft is een houtbetimmerde, flink doorgesleten trap, die nog moet worden vervangen door de nieuwe trap die al klaarligt, ...

... en de kastdeur? Die wordt natuurlijk gewoon hèrgebruikt.

Je bent werkelijk onstuitbaar, want daarna stap je toch weer even naar buiten om ...



... ook de drie meegebrachte stalen
H-balken die, met hun lengte van vier meter, elk zo'n 80kg wegen ...

... natuurlijk netjes binnen neer te leggen.


Deze weken viel er weinig neerslag, maar als het dan eens regende, dan was het wel meteen een spektakel met onweer, bliksem en hoosbuien.


Samen met al die zonne-uren prima ingrediënten voor de natuur om geweldig te groeien! En dus maai je - puur voor je ontspanning natuurlijk (!) - opnieuw het onkruid ...


... in de cour ...
 

...èn de toekomstige moestuin ...
 

... en snoei je tenslotte ...


... de enorme, vól met vruchten beladen appelboom achter de garage ...

... die een aardige oogst oplevert om mee terug naar Nederland te nemen. Tsja, dat wordt dus ehh ....