Pagina's

votre langue/your language:

24 mei 2011

Belevenissen van een Frankrijkpionier (10): Tuinierplezier

Eergisteren is László weer voor twee weken naar Frankrijk vertrokken om verder te werken aan ons huis in Valette. Omdat hij zich ook een slag in de rondte verbouwt aan ons huis in Almere om deze zo goed mogelijk verkoopklaar te maken, schiet het er soms bij in om zijn verhalen te blogposten. Dus neem ik nu voor hem de honneurs waar; dit keer gaat het over tuinieren.

Op de dagen dat het buiten met de warmte enigszins uit te houden was, lukte het om het voorplaatsje van ons franse huis eens goed onderhanden te nemen. In al die jaren van leegstand was deze flink overwoekerd en met een dikke laag van grond, gras, stenen, onkruid en ander ongeregeld centimeters hoger gegroeid. De foto's vertellen het verhaal:

De verwilderde voorplaats moest grondig worden afgegraven...

...wat ook veel puin en
stenen opleverde...

...dat kruiwagen na kruiwagen 
moest worden afgevoerd...

...en met inzet van een arsenaal
aan tuingereedschappen... 

...lukte het mijn Hendrik-Jan
de Tuinman...

...om deel na deel schoon en
opgeruimd te krijgen.

Nadat hij met de bosmaaier de boel platgemaaid had, ontdekte Las
een opening...

onderin de muur van de cour, dat tot zijn verrassing een put bleek te zijn...

...maar de verrassing werd nóg groter toen hij in de put een kluwen hazelwormen vond! Dit zijn geen slangen, maar pootloze hagedissen, volkomen ongevaarlijk en zelfs zeer nuttige slakkenopruimers, ook al schrikken ze wel af met hun pakweg 40cm...
Met de schoffel verhuisde hij ze naar veiliger gebied in de vrije natuur waar ze snel het 'hazel'pad kozen, waarna hij ongestoord zijn werk kon afmaken.
Dit ziet er toch al stukken beter uit, nietwaar?

Een goed recept om snel af te vallen: je neemt een verweerde tuinmuur, 28 graden in de zon (let op: géén wolken!),
een staalborstel en...

...na een paar uur is de muur flink opgeknapt en...
jijzelf flink afgeknapt!

Een sterk 'staaltje' van noeste arbeid...

Vervolgens was de zwaar overwoekerde cour aan de beurt.
In vroeger tijden werden hier de varkens bijeengedreven (en zo), maar zo te zien was dat al heel lang niet meer gebeurd.

Na uren van inhakken (en schelden) op de meterslange takken van oneindige hoeveelheden venijnige braamstruiken, kwam voor mijn prins tot zijn verrassing niet doornroosje, maar een
mooie natuurstenen vloer tevoorschijn (gelukkig!)...

...en bleek de regenpijp nòkvol te zitten met troep en dode, maar zelfs ook een aantal lévende salamanders...

...die, omdat ze zeer schichtig zijn, moeilijk zijn te fotograferen,
maar na een aantal pogingen lukte het dan toch een keer. 


De kleine steenbreekvarentjes en het mos liet hij met rust, wat een mooi stilleven samen met een gevonden zinken emmertje opleverde...

...en kon hij zeer tevreden vanuit zijn slaapkamerraam het resultaat vastleggen. Achterin, naast het 'eucalypta'schuurtje is zijn zg. WiFi-plaatsje (met stoel) te zien; anders gezegd: hier heeft hij vooralsnog de beste telefoonverbinding!

De cour met zijn dikke muren en het voorplaatsje vóór...
...en ná al het zwoegen.

De bloeiende engelse geraniums (links) mochten blijven staan en onder het witte gronddeksel zit een nieuw geplaatste wateraansluiting met hoofdkraan. Zodra Las de leidingen naar het huis heeft gelegd, komt het waterbedrijf hem opendraaien. 


Ook aan de andere kant van de tuinmuur moest natuurlijk nog wat worden afgegraven, waarna een enkel strookje gras het geheel netjes markeerde...

...en struikelde mijn onstuitbare held ook nog naar de overkant...

...om tenslotte even een nieuwe oprit voor de garage te schoffelen!