Pagina's

votre langue/your language:

30 november 2011

Bedrock City

De eerste week van het afgelopen werkbezoek werd László door het regenachtige weer gedwongen om zich vooral binnen bezig te houden met opruim-, verplaats-, schoonmaak- en klein reparatiewerk zodat hij voldoende ruimte krijgt om straks verder te werken aan de waterleiding en de badkamer- en keukeninrichting in het hoofdhuis.

Ook een redelijk deel van onze inboedel staat intussen in Valette, waarvan nu zo'n 8 kuub trap-op-trap-af-trap-op naar zolder is gesjouwd en opgeslagen onder een afdekzeil tegen ongenode gasten.

In de tweede week brak gelukkig de zoveelste franse zomer door en kon hij - bij een heerlijke 30 graden in de zon - weer verder met de aanleg van het voorplaatsje dat zowaar een beetje op ons eigen 'Bedrock City' begint te lijken...
...want na nog ettelijke zoektochten op het land naar mooie rotsblokken en keien, het heftige getouwtrek om de zwaartekracht met moeder Aarde, het gesleep en gesjouw, het verwijderen van de laatste stukken asfalt, het afslijpen tot hanteerbare 'sluitstenen' en het ophogen van de grond...
...lukte het hem om vrijwel alle straattegels op hun plaats te leggen en zodoende een prachtig verhard terras te creëren:

De grillige rotsblokken, omgetoverd tot rechte...
...sluitstenen, liggen nu kaarsrecht in het gelid.
 
Bij de laatste asfalt-afgravingen kwam deze vondst ook nog naar boven... 


...wat lijkt op de eerste kinder-badslipper uit de IJzertijd...
zou je haast zeggen!

Nog wat straattegels verder...
...en nog een paar...

...moet er natuurlijk ook voor gezorgd worden...
...dat het hek netjes open-en-dicht kan gaan: precies op maat!
En dan nodigt dit mooie terras uit om lekker te genieten van de zon...

...en eens even goed uit te rusten,
wat bij nader inzien...



Nee, hallo...
dit lukt nu even niet meer...!
 
 ...èn onderzoek terug in Almere ook door de dokter verplicht werd voorgeschreven, want toen bleek ineens dat László al tijdenlang doorgewerkt had met een kapotte meniscus in zijn linkerknie... heel pijnlijk en ellendig! Volgende maand zal hij een kijkoperatie moeten ondergaan, en dan zal al het werken en klussen voorlopig even op een 'lager' pitje moeten draaien...

3 november 2011

De kunst van...

Afgelopen zondag is László opnieuw naar ons huis in Valette vertrokken. Het is alweer de zevende keer dat hij daar verblijft, en alle keren - op één na - is hij gedurende twee tot drie weken helemaal alleen bezig met al het fysiek topzware werk. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten, zogezegd.
Bovendien, het ene buren-echtpaar is nu meer níet- dan wèl aanwezig en ook het andere buren-boerenpaar laat intussen niet veel meer van zich zien; het meeste werk dat boeren plegen te doen, is in Valette nu blijkbaar allemaal voor de winter geregeld, dus 'ploegen' ze alleen nog op hun agrarisch bedrijf 5km verderop. En ja, dan is het ineens toch wel héél erg stil in je uppie en met het opkomende herfstweer, het 'badhuis' (lees: zwembad) nog steeds op een paar kilometer afstand èn de wintertijd is het logisch dat het ook mentaal zwaar begint te wegen.

Ook thuisblijven in Almere vanwege verplichtingen is niet makkelijk als je elke keer bij het uitzwaaien denkt "kon ik nu eindelijk maar mee...". Behoorlijk frustrerend, vooral als je bedenkt dat het volgende maand alweer een jáár geleden is dat we ons franse huis kochten....Tsja, 'De kunst van veel geduld' staat niet voor niets bovenaan ons blog...!

'Ons huis in Almere te koop / te huur'
Het (luxe) probleem zit 'em feitelijk in ons huis in Almere: zolang dat niet verkocht is, kunnen we niet definitief verhuizen en ons sámen in Valette op het grote werk en ons nieuwe leven storten.

Maar zoals we intussen allemaal wel weten, zit een snelle verkoop er tegenwoordig gewoon niet meer in: de voornamelijk negatieve ontwikkelingen in de Eurocrisis maken dat voor iedereen wel pijnlijk duidelijk en het stemt ons behoorlijk somber.

Daarom hebben we nu besloten om een poging te wagen ons huis (tijdelijk) te verhuren in afwachting van hoopvollere tijden voor verkoop. Dus... wie zich geroepen voelt om te reageren of dit aan iemand in zijn omgeving te vertellen: de speciale bonus is nog steeds geldig!

Gelukkig is nou ook weer niet alles kommer en kwel, want onze goede vrienden Marko en Marjon denken en leven enorm met ons mee, en dat op allerlei gebied. Een jaar na dato wil Marko opnieuw in december met László naar Frankrijk zodat hij nogmaals een deel van het zware werk kan helpen verlichten; een zonnig vooruitzicht, fantastisch!

16 oktober 2011

Slepen - Slijpen - Gesloopt

Omdat onze franse boeren-buren besloten hadden om hun vervallen schuur toch maar zelf te gebruiken met alle bouwmaterialen erop, eraan en eraf gevallen moest er natuurlijk een ander plan komen om ons voorplaatsje van een mooi, recht en karakteristiek straatje te kunnen voorzien. Belangrijk, want binnenkort staat de winter weer voor de (voor)deur en dan is een modderige bouwput daar natuurlijk geen aanlokkelijk vooruitzicht.


De veelbesproken burenschuur
in 'beter' tijden.
En dit...

..is er nu nog...

...van over.

De gewraakte hoekstenen die de boer terug wilde - óók de twee die als 'poten' voor het ...
...houten bankje dienden -  werden er dus maar weer uitgesloopt...

...aan beide kanten van de serre...
...en buiten de deur gezet...
...om ze met de bakwagen...
...terug te brengen naar waar ze vandaan kwamen: "retour boer".

Het alternatief kwam in grote granieten rotsblokken die ín en ónder het hier zo typerende landschap liggen, en waarvan wij een paar hectare ons eigendom mogen noemen. En zoals dat in Frankrijk van oudsher gebruikelijk en wettelijk bepaald is voor nutsgronden (bestemd voor voedsel, dus veeteelt en akkerbouw) zijn de overige omliggende, meer dan zestig hectare door de zeer machtige SAFER [boerenbond] allemaal aan onze ecologisch boerende buurman toebedeeld.

Welnu, deze granieten OERstenen worden door buurman-boer regelmatig tijdens het akkerbouwen 'omhoog'geploegd, maar ook komen ze door de wisselende weersinvloeden en bij een hoger grondwaterpeil soms (deels) boven de grond te liggen. "Of buurman deze stenen soms óók nodig had?" vroeg László quasi-nonchalant aan hem. Nee, déze stenen heeft buurman níet nodig; sterker nog, hij is ze natuurlijk liever kwijt dan rijk zodra hij zijn graan wil gaan verbouwen. Tsja, dat dan weer wèl! Ach ja, en aangezien de intussen door ons onderzochte, betaalbare alternatieven zich beperken tot betonnen stoepranden die totáál niet passen bij ons karakteristieke creusoise huis, werd het dan toch maar weer (pffffff!)........ slepen geblazen voor mijn 'sterke Jerke'! En dat met nog steeds hoogzomerse temperaturen van gemiddeld zo'n 35 graden... in de schaduw.

                          MAAR GOED,



....zogezegd, en intussen ligt er alweer een flink aantal van deze loodzware rotsblokken bij de garage te wachten op een eerste bewerking. Want ja, voordat ze mooi recht tegen elkaar aangelegd kunnen worden, moet László deze grillige creaties van Moeder Natuur eerst wèl met de slijptol flink in model slijpen.


En zo is hij, naast zijn andere ambachten als entrepreneur [ondernemer], transporteur [transporteur], chef [kok], démolisseur [sloper] en ouvrier [bouwvakker], (ik tel er gelukkig nog geen twaalf....!) nu ook steenhouwer [tailleur de pierre] geworden:


Eerst nog de betonnen rand...


...rond de serre 'even' weghakken...

...daarna zijn de nieuwe rotsblokken aan de beurt...

...om mooi in model te worden geslepen en gebeiteld...

...om ze opnieuw op de 'opengevallen' plek in te graven...

...zodat ze goed 'gebeiteld' liggen...voor járen! Dus.


Door de tegenslag die de perikelen met de buren opleverden, is László deze keer in Valette wel vervelend genoeg anderhalve week achterop schema geraakt. Toch kan hij voorzichtig tevreden zijn met het resultaat van het werk dat hij nog de laatste week in z'n eentje voor elkaar heeft gebracht:

Eerst nog bij de bouwmarkt nieuwe straattegels inkopen...

...die daarna weer moesten worden uitgeladen en op het voorplaatsje klaargezet...

...en met wat eigen zakken vulzand...


...en de eerste paar wagentjes grond van onze vriend Jamie van Le Grand Tornage...

...kon dan eindelijk gestart worden...

...met het leggen van het zó gedroomde straatje, dat...

- van meerdere kanten bekeken -

...toch wel een èrg goed gevoel geeft: eindelijk iets kunnen opbouwen in plaats van afbreken!



slepende armen,
slapende benen
en een
sluipende rugpijn...

Voorzichtig is 'ie, dat wel, want intussen voelt hij zich ook ditmaal weer volledig...

gesloopt!


Nu maar hopen dat de andere werkzaamheden, waar hij nog aan moet beginnen, tijdens het volgende werkbezoek een stuk voorspoediger zullen verlopen....

3 oktober 2011

Buurt-ondernemers

Nederlanders in Frankrijk staan erom bekend dat ze zeer ondernemend zijn en daarnaast ook vaak een warme sociale binding met hun 'medelanders' onderhouden. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat we, sinds onze zoektocht èn nu László regelmatig in Valette aan het verbouwen is, al met een aantal Neder-fransen in de omgeving een goed sociaal contact hebben opgebouwd. We stellen graag een paar van onze buurt-ondernemers in de Creuse voor:

Les Trois Ponts
Gert en Irene van Ipenburg zwaaien hier sinds 1999 de scepter over een zeer fraai gerestaureerde oude molen met zes chambres d'hôtes in het heel idyllisch gelegen St. Silvain-Bellegarde en zijn onze 'buren' op een afstand van zo'n 40km. We leerden hen kennen tijdens een van onze zoektochten in Frankrijk omdat we zelf een kamer voor een paar nachten nodig hadden. Hun uiterst warme en gastvrije onthaal beviel zó goed dat we vaker bij hen terugkwamen. Het hele aankoopproces van ons huis in Valette moest toen nog beginnen. Gert en Irene volgden dit met warme belangstelling en gaven ons de nodige mentale steun die we toen maar àl te goed konden gebruiken. Sindsdien houden we contact met onze vrienden als de drukke werkzaamheden aan beide kanten het toelaten.

Le Grand Tornage
Jamie en Anûska Nockolds wonen hier sinds 2009 met hun twee dochters Leann en Amber. Sindsdien hebben ze in de schuur die ze kochten twee schitterende, ruime gîtes gemaakt voor de verhuur aan vakantiegangers. Ook zijn ze nog druk bezig met het creëren van hun eigen definitieve woonruimte, maar dat is een meerjaren-plan geworden omdat Jamie, met zijn jarenlange ervaring in de renovatiebouw, intussen ook een goedlopend klusbedrijf runt. Bij deze allerhartelijkste en gastvrije buren, die praktisch bij ons 'om de hoek' 7km verderop wonen in de gemeente Evaux-les-Bains, gaat László regelmatig langs voor een praatje en een bakkie, of - zoals afgelopen zomer - een heerlijke barbecue. Daarnaast hebben de mannen elkaar natuurlijk wel gevonden als het om klussen en verbouwen gaat en wisselen ze de nodige diensten, spullen of kennis graag met elkaar uit.

Fam. Rieschke
Hans en Yvonne Rieschke, francofielen van het eerste uur maar wonend in Nederland, hebben sinds 2003 een prachtig authentiek vakantiehuis in onze gemeente, op zo'n 5km afstand. Yvonne is daarnaast freelance (reis-)journaliste en we kwamen in contact via haar website waar ze haar boek "Bijzondere ontmoetingen in Frankrijk" promoot. Na de vele e-mails is er intussen ook een eerste hartelijke ontmoeting in Frankrijk geweest.

Tigouleix
Rob Veen en Claire Heisteeg wonen hier sinds 1996 en hebben vanaf die tijd een karaktervolle accommodatie met zes gastenkamers en een kleine natuurcamping; een natuurcentrum voor gasten die vooral geïnteresseerd zijn in rust, stilte, wandelen en retraite. Ze wonen op zo'n 55km ten zuiden van ons in het Parc Naturel Régional de Millevaches met zijn eveneens schitterende natuur. Toen we destijds meer wilden weten over de geschiedenis van Valette, kwamen we bij hun website uit met alle bijzondere informatie over de geelbuikvuurpad. Ons contact is nog beperkt gebleven tot e-mailverkeer, maar als we definitief zijn verhuisd, willen we deze bioloog en zijn vrouw graag eens persoonlijk ontmoeten.

Tenslotte:

Wie méér wil weten over de Fransen zelf, hun cultuur, (eigen)wijsheden en vooral ook de franse taal en haar valkuilen: Het blog 'Meer Sjans met Frans' van Marion Everink, schrijfster van o.a. het boek Ratjetoe, die met haar man, drie kinderen en twee honden sinds 2001 in de buurt van Aix-en-Provence woont (inderdaad: 'iets' verder weg dan de Creuse) is ècht een aanrader om te lezen!

_______________________________________________________________________________________
Meer informatie over onze Neder-franse buurt-ondernemers is ook terug te vinden onder de kop 'INTERESSANTE LINKS' in de rechterkolom.


9 september 2011

Hakken en Breken (3)

Nu de zomer zo'n beetje ten einde loopt, showen de Nederlandse weermannen en -vrouwen op tv graag hun statistieken van een dit jaar toch wel erg verrégend seizoen met tegenvallende temperaturen.

Zo niet in Valette. De laatste werkweken in augustus kenmerkten zich dáár vooral door gemiddelde temperaturen van 35 graden in de schaduw en op sommige dagen zelfs meer dan 50 graden in de zon!


Dus, wat doe je dan?

Juist.

Je gaat HAKKEN, ...
BREKEN, BIKKEN ....
en SLEPEN,
SJORREN ...
en SJOUWEN ...


... dat het een lieve lust is! 
Hoe dat er dan uit ziet? Nou, kijk maar:
 

Om al het resterende asfalt op de voorplaats te kunnen verwijderen...








... pak je weer eerst alle

gereedschappen ter hand ...

... zó dus ...



..waarna je de brokstukken "gewoon even" aan de kant zet...


... en je en passant "een paar kleine dwarszittende kiezeltjes uit je schoenzolen peutert" (...)

En nu je toch lekker op dreef bent, ga je maar meteen verder ...


... met de vervallen schuur aan de overkant
die je van buurman boer mag afbreken ...


... en begin je de kolossale chaînes d'angle [hoekstenen] van om-en-nabij zo'n 100kg(!) per stuk,
aan de linkerkant zachtjes los te "tikken" ...

... die, als ze met veel geraas naar beneden zijn gedonderd, mooi ...


... voor het oprapen liggen ...


... èn mooi in het gelid staan
nadat je jezelf èn je brouette [kruiwagentje] flink hebt afgebeuld, en nou ja, dan slepen je armen wel een beetje over de grond en voel je je ongeveer ...

... zó, dus ...!!
 


Vervolgens ga je ze ook nog
een beetje netjes
in vorm bikken, ...



... draadje spannen, ...
 

... en na 3 uur lang passen en meten, optillen, neerleggen, grond afgraven en weer een beetje opvullen


en héél véél liters water later ...
voilá! is de eerste steen gelegd ... 

... en 5 uur later zelfs drie, van wat een randafwerking moet worden voor de nieuwe voorplaats. In het midden wordt het een tegelpad dat voorkòmt dat je steeds met al je zware karren en verhuisspullen vast komt te zitten, en aan beide zijkanten werk je het af met een laag grind ...
... en dat komt er straks ongeveer uit te zien ...
Gèk-ken-wèrk!

om dit alles in je eentje voor elkaar te krijgen,
maar wel hárdstikke mooi!

Goed, dan ga je op het heetst van de dag toch maar even binnen verder met wat kleine klusjes:



Het laatste stukje tussenmuur in de bijkeuken weet je met een paar wèlgemikte meppen ...

... ook naar de eeuwige puinvelden te jagen ... 



... en ál dat puin begint,
kruiwagen na kruiwagen, ...
... achter het huis al aardig op een voetpad te lijken.

Daarna begin je aan het meer serieuze werk:


In de keuken slinger je de pikhouweel in de trapkastmuur
en deze maakt ...

... van een klein gaatje ... 

... steeds grotere gaten ...


... vergezeld van weer een hoop stofwolken, ...


... en wanneer het stof dan is opgetrokken ...


... is goed te zien hoe het interieur van de kast was opgebouwd ...


plastic & plankjes:
ècht design anno 0 !

 
Zo hangt de kastdeur nog in z'n sponning ...

 
... en hòpla ... zo is 'tie wèg.


Wat overblijft is een houtbetimmerde, flink doorgesleten trap, die nog moet worden vervangen door de nieuwe trap die al klaarligt, ...

... en de kastdeur? Die wordt natuurlijk gewoon hèrgebruikt.

Je bent werkelijk onstuitbaar, want daarna stap je toch weer even naar buiten om ...



... ook de drie meegebrachte stalen
H-balken die, met hun lengte van vier meter, elk zo'n 80kg wegen ...

... natuurlijk netjes binnen neer te leggen.


Deze weken viel er weinig neerslag, maar als het dan eens regende, dan was het wel meteen een spektakel met onweer, bliksem en hoosbuien.


Samen met al die zonne-uren prima ingrediënten voor de natuur om geweldig te groeien! En dus maai je - puur voor je ontspanning natuurlijk (!) - opnieuw het onkruid ...


... in de cour ...
 

...èn de toekomstige moestuin ...
 

... en snoei je tenslotte ...


... de enorme, vól met vruchten beladen appelboom achter de garage ...

... die een aardige oogst oplevert om mee terug naar Nederland te nemen. Tsja, dat wordt dus ehh ....