Pagina's

votre langue/your language:

30 november 2011

Bedrock City

De eerste week van het afgelopen werkbezoek werd László door het regenachtige weer gedwongen om zich vooral binnen bezig te houden met opruim-, verplaats-, schoonmaak- en klein reparatiewerk zodat hij voldoende ruimte krijgt om straks verder te werken aan de waterleiding en de badkamer- en keukeninrichting in het hoofdhuis.

Ook een redelijk deel van onze inboedel staat intussen in Valette, waarvan nu zo'n 8 kuub trap-op-trap-af-trap-op naar zolder is gesjouwd en opgeslagen onder een afdekzeil tegen ongenode gasten.

In de tweede week brak gelukkig de zoveelste franse zomer door en kon hij - bij een heerlijke 30 graden in de zon - weer verder met de aanleg van het voorplaatsje dat zowaar een beetje op ons eigen 'Bedrock City' begint te lijken...
...want na nog ettelijke zoektochten op het land naar mooie rotsblokken en keien, het heftige getouwtrek om de zwaartekracht met moeder Aarde, het gesleep en gesjouw, het verwijderen van de laatste stukken asfalt, het afslijpen tot hanteerbare 'sluitstenen' en het ophogen van de grond...
...lukte het hem om vrijwel alle straattegels op hun plaats te leggen en zodoende een prachtig verhard terras te creëren:

De grillige rotsblokken, omgetoverd tot rechte...
...sluitstenen, liggen nu kaarsrecht in het gelid.
 
Bij de laatste asfalt-afgravingen kwam deze vondst ook nog naar boven... 


...wat lijkt op de eerste kinder-badslipper uit de IJzertijd...
zou je haast zeggen!

Nog wat straattegels verder...
...en nog een paar...

...moet er natuurlijk ook voor gezorgd worden...
...dat het hek netjes open-en-dicht kan gaan: precies op maat!
En dan nodigt dit mooie terras uit om lekker te genieten van de zon...

...en eens even goed uit te rusten,
wat bij nader inzien...



Nee, hallo...
dit lukt nu even niet meer...!
 
 ...èn onderzoek terug in Almere ook door de dokter verplicht werd voorgeschreven, want toen bleek ineens dat László al tijdenlang doorgewerkt had met een kapotte meniscus in zijn linkerknie... heel pijnlijk en ellendig! Volgende maand zal hij een kijkoperatie moeten ondergaan, en dan zal al het werken en klussen voorlopig even op een 'lager' pitje moeten draaien...

3 november 2011

De kunst van...

Afgelopen zondag is László opnieuw naar ons huis in Valette vertrokken. Het is alweer de zevende keer dat hij daar verblijft, en alle keren - op één na - is hij gedurende twee tot drie weken helemaal alleen bezig met al het fysiek topzware werk. Dat gaat je niet in de kouwe kleren zitten, zogezegd.
Bovendien, het ene buren-echtpaar is nu meer níet- dan wèl aanwezig en ook het andere buren-boerenpaar laat intussen niet veel meer van zich zien; het meeste werk dat boeren plegen te doen, is in Valette nu blijkbaar allemaal voor de winter geregeld, dus 'ploegen' ze alleen nog op hun agrarisch bedrijf 5km verderop. En ja, dan is het ineens toch wel héél erg stil in je uppie en met het opkomende herfstweer, het 'badhuis' (lees: zwembad) nog steeds op een paar kilometer afstand èn de wintertijd is het logisch dat het ook mentaal zwaar begint te wegen.

Ook thuisblijven in Almere vanwege verplichtingen is niet makkelijk als je elke keer bij het uitzwaaien denkt "kon ik nu eindelijk maar mee...". Behoorlijk frustrerend, vooral als je bedenkt dat het volgende maand alweer een jáár geleden is dat we ons franse huis kochten....Tsja, 'De kunst van veel geduld' staat niet voor niets bovenaan ons blog...!

'Ons huis in Almere te koop / te huur'
Het (luxe) probleem zit 'em feitelijk in ons huis in Almere: zolang dat niet verkocht is, kunnen we niet definitief verhuizen en ons sámen in Valette op het grote werk en ons nieuwe leven storten.

Maar zoals we intussen allemaal wel weten, zit een snelle verkoop er tegenwoordig gewoon niet meer in: de voornamelijk negatieve ontwikkelingen in de Eurocrisis maken dat voor iedereen wel pijnlijk duidelijk en het stemt ons behoorlijk somber.

Daarom hebben we nu besloten om een poging te wagen ons huis (tijdelijk) te verhuren in afwachting van hoopvollere tijden voor verkoop. Dus... wie zich geroepen voelt om te reageren of dit aan iemand in zijn omgeving te vertellen: de speciale bonus is nog steeds geldig!

Gelukkig is nou ook weer niet alles kommer en kwel, want onze goede vrienden Marko en Marjon denken en leven enorm met ons mee, en dat op allerlei gebied. Een jaar na dato wil Marko opnieuw in december met László naar Frankrijk zodat hij nogmaals een deel van het zware werk kan helpen verlichten; een zonnig vooruitzicht, fantastisch!