Belevenissen van een Frankrijkpionier (3): ontmanteling van de keuken

"Gòd, wat is het pleuriskoud!" De ochtend na mijn eerste 'overlevings'nacht word ik wakker bij de eerste dageraad en nadat ik ben opgestaan voel ik de kou door m'n botten trekken. Binnen is het een magere 2 graden plus, buiten nog steeds 2 graden min, en ik moet me wassen met het bruisende flessenwater; ben daarna weer 'tintelfris'. Ik moet ook, vanwege het gebrek aan gas en elektra, mijn ontbijt nog zonder koffie doen, je zou er sjagrijnig van kunnen worden, maar nee, geen gezeur: aan het werk!

Nadat ik de dag van aankomst vooral besteed had aan het kwartier maken (zie ook: (1) 'installeren in m'n franse onderkomen'), besluit ik om eerst de 'oude' lagen in de toekomstige woonkeuken te gaan ontmantelen. Ik verban een krakkemikkig keukenkastje naar buiten en sloop voorzichtig de asbest achterplaat. Daarna hòp, het oude vloerzeil eruit, maar de vele lagen oude kranten en vilt die eronder liggen, hebben zich lang genoeg aan vocht en vuil tegoed gedaan, dus dat is prut en moet afgekrabd worden. Met mijn meegebrachte schoffel lukt dit gelukkig aardig, maar ik begin na een tijdje wel m'n rug te voelen. Tenslotte kost het me nog twee dagen voordat ik alles schoongekrabd heb, dit in tegenstelling tot de kraaldelen op het plafond, die liggen er zó af, maar het opruimen duurt langer dan het slopen, wat een bende stof en troep!

Dit was dus...	...het keukenkastje,
  en is ook het vloerzeil (hier met een archeologische vondst van crocq's uit de jaren 60)... 	 ...meteen aan de beurt.
 Moderne kraaldelen... 	 ..van zo'n 20 jaar geleden dan wel te verstaan... 
 ...geven hun jarenlang opgepotte rotzooi prijs... 	...en een zwart getectileerde steunbalk.
 Met een hoop stof op de lens van de camera... 	 ...kan daarna het opruimen van de vloer opnieuw beginnen!