Omdat onze franse boeren-buren besloten hadden om hun vervallen schuur toch maar zelf te gebruiken met alle bouwmaterialen erop, eraan en eraf gevallen moest er natuurlijk een ander plan komen om ons voorplaatsje van een mooi, recht en karakteristiek straatje te kunnen voorzien. Belangrijk, want binnenkort staat de winter weer voor de (voor)deur en dan is een modderige bouwput daar natuurlijk geen aanlokkelijk vooruitzicht.
 |
| De gewraakte hoekstenen die de boer terug wilde - óók de twee die als 'poten' voor het ... |
|
 |
| ...houten bankje dienden - werden er dus maar weer uitgesloopt... |
|
 |
| ...aan beide kanten van de serre... |
|
 |
| ...en buiten de deur gezet... |
|
 |
| ...om ze met de bakwagen... |
|
 |
| ...terug te brengen naar waar ze vandaan kwamen: "retour boer". |
|
Het alternatief kwam in grote granieten rotsblokken die ín en ónder het hier zo typerende landschap liggen, en waarvan wij een paar hectare ons eigendom mogen noemen. En zoals dat in Frankrijk van oudsher gebruikelijk en wettelijk bepaald is voor nutsgronden (bestemd voor voedsel, dus veeteelt en akkerbouw) zijn de overige omliggende, meer dan zestig hectare door de zeer machtige SAFER [boerenbond] allemaal aan onze ecologisch boerende buurman toebedeeld.
Welnu, deze granieten OERstenen worden door buurman-boer regelmatig tijdens het akkerbouwen 'omhoog'geploegd, maar ook komen ze door de wisselende weersinvloeden en bij een hoger grondwaterpeil soms (deels) boven de grond te liggen. "Of buurman deze stenen soms óók nodig had?" vroeg László quasi-nonchalant aan hem. Nee, déze stenen heeft buurman níet nodig; sterker nog, hij is ze natuurlijk liever kwijt dan rijk zodra hij zijn graan wil gaan verbouwen. Tsja, dat dan weer wèl! Ach ja, en aangezien de intussen door ons onderzochte, betaalbare alternatieven zich beperken tot betonnen stoepranden die totáál niet passen bij ons karakteristieke creusoise huis, werd het dan toch maar weer (pffffff!)........ slepen geblazen voor mijn 'sterke Jerke'! En dat met nog steeds hoogzomerse temperaturen van gemiddeld zo'n 35 graden... in de schaduw.
MAAR GOED,
....zogezegd, en intussen ligt er alweer een flink aantal van deze loodzware rotsblokken bij de garage te wachten op een eerste bewerking. Want ja, voordat ze mooi recht tegen elkaar aangelegd kunnen worden, moet László deze grillige creaties van Moeder Natuur eerst wèl met de slijptol flink in model slijpen.
En zo is hij, naast zijn andere ambachten als entrepreneur [ondernemer], transporteur [transporteur], chef [kok], démolisseur [sloper] en ouvrier [bouwvakker], (ik tel er gelukkig nog geen twaalf....!) nu ook steenhouwer [tailleur de pierre] geworden:
 |
| Eerst nog de betonnen rand... |
|
 |
| ...rond de serre 'even' weghakken... |
|
 |
| ...daarna zijn de nieuwe rotsblokken aan de beurt... |
|
 |
| ...om mooi in model te worden geslepen en gebeiteld... |
|
 |
| ...om ze opnieuw op de 'opengevallen' plek in te graven... |
|
 |
| ...zodat ze goed 'gebeiteld' liggen...voor járen! Dus. |
|
Door de tegenslag die de perikelen met de buren opleverden, is László deze keer in Valette wel vervelend genoeg anderhalve week achterop schema geraakt. Toch kan hij voorzichtig tevreden zijn met het resultaat van het werk dat hij nog de laatste week in z'n eentje voor elkaar heeft gebracht:
 |
slepende armen,
slapende benen
en een
sluipende rugpijn... |
Voorzichtig is 'ie, dat wel, want intussen voelt hij zich ook ditmaal weer volledig...
gesloopt!
Nu maar hopen dat de andere werkzaamheden, waar hij nog aan moet beginnen, tijdens het volgende werkbezoek een stuk voorspoediger zullen verlopen....
